MP 41 - zagadkowy "Schmeisser" od Schmeissera

W tym roku będziemy obchodzić 80. rocznicę wybuchu II wojny światowej. Mimo tylu już lat nadal zakorzeniony jest błędna nazwa potoczna dotycząca najsłynniejszego i najliczniej wytwarzanego pistoletu maszynowego III Rzeszy - MP 40 - na którego do dziś mówi się potocznie "Schmeisser", a ten wybitny konstruktor broni akurat z tą miał niewiele wspólnego. Sami Niemcy nazywali go albo "Empi" albo "Erma" - od nazwy jednego z producentów. Głównym powodem pomyłki jest bohater dzisiejszego artykułu.

Czy Waffen-SS była formacją elitarną?

Waffen-SS jako formacja od początku swojego istnienia budzi mieszane uczucia. Fascynacja tym ugrupowaniem miesza się z licznymi zbrodniami wojennymi jakich dopuścili się jej żołnierze również na cywilach. Do dziś jednak są to siły zbrojne, które obok Wehrmachtu i Wojska Polskiego z lat 1939-1945, są najchętniej rekonstruowane w naszym kraju, a liczne pamiątki po żołnierzach zbrojnego ramienia SS osiągają bardzo wysokie ceny na aukcjach. Czym to jest spowodowane? 

MG 42 - zastrzyk na rzeżączkę "hergestellt im Dritten Reich"

Podczas II wojny światowej i w okresie ją bezpośrednio poprzedzającym w Niemczech powstało mnóstwo konstrukcji broni strzeleckiej. Niektóre bardzo udane, a niektóre zbyt dobre żeby można je było używać w działaniach bojowych. Nie ma jednak wielu konstrukcji w historii ogółem, które mogłyby się pochwalić tak wielkim wpływem na polu walki i przyszłości broni palnej. Taką konstrukcją bez wątpienia był MG 42 - uniwersalny karabin maszynowy, który mimo 70 lat na karku, do dziś służy w 30 armiach świata w prawie niezmienionej formie. 

Jak pogoda zatrzymała czołgi Hitlera

Jest 5 grudnia 1941 r. Już żaden z niemieckich żołnierzy nie łudzi się, że na święta wróci do domu. Zima w tym roku jest wyjątkowo ostra, a Wehrmacht i Waffen-SS mają tylko odzież letnią, bo przecież operacja miała skończyć się szybko. Mało tego, oprócz żołnierzy zamarza też broń i pojazdy. Pod czołgami pali się ogniska żeby utrzymać je na chodzie, ale i to nie zawsze pomaga. Gefraiter Wallner z 31. Dywizji Piechoty Heer udaje się na wartę. Żeby było choć trochę cieplej zakłada kolejne pary skarpet i zdobyczne swetry. Ale niemieckie buty wojskowe, w przeciwieństwie do rosyjskich, są mocno dopasowane i jest to problematyczne. Wallner bierze broń i znika w ciemnościach. Na zewnątrz jest -42°C. Kiedy rano znaleziono jego ciało, był sztywny jak deska. Wydaje się, że nie cierpiał. Po prostu zasnął i zamarzł.

Niemiecka amunicja Kampanii Wrześniowej

Z doświadczenia wiem, że temat amunicji jest często pomijany w licznych publikacjach dotyczących broni palnej, a jest to zagadnienie równie ciekawe, a niekiedy nawet ciekawsze niż same konstrukcje. Dla wielu osób naboje nie różnią się jakoś szczególnie od siebie i w muzeach stanowią tło dla pięknie wyglądającej wystawy pod tytułem "Wyposażenie żołnierza niemieckiego, wrzesień 1939 r.". Naboje są jednak bardzo ważnym elementem prowadzenia działań bojowych i ich właściwości balistyczne, moc obalająca i przede wszystkim ilość decydują na polu walki o życiu lub śmierci.

Bitwa pod Prochorowką. Fakty, nie mity

Na początku – co, jak i dlaczego. 

Wiosną 1943 r., po zniszczeniu 6. Armii von Paulusa w Stalingradzie, Armia Czerwona odzyskała znaczny obszar wschodniej Ukrainy i była przygotowana do unicestwienia Grupy Armii „Południe”. Jednak zbyt pewni siebie Sowieci posunęli działania ofensywne o wiele za daleko i za bardzo rozciągnęli swoje linie. Boleśnie wykorzystał to Feldmarszałek Erich von Manstein, zarządzając kontrofensywę, której szpic stanowił II Korpus Pancerny SS. Tak jak wcześniej Armia Czerwona rozbiła Niemców, tak teraz tamci wzięli rewanż. Rosyjski Front Południowo-Zachodni stracił 23 000 żołnierzy, 615 pojazdów pancernych oraz 354 dział. Sporo, ale jeszcze gorzej dostało się Frontowi Woroneskiemu: 40 000 żołnierzy, 600 czołgów oraz 500 dział. Tereny, które Niemcy stracili w zimie, szybko zostały odzyskane, a w rękach rosyjskich pozostał tylko występ, którego centrum znajdowało się w mieście Kursk.